Wie heeft de tandoor uitgevonden?
Tandoor is al meer dan vijfduizend jaar bekend. De exacte plaats van herkomst van een dergelijke oven is nog niet vastgesteld. Wetenschappers geloven dat de nomaden van Centraal-Azië de eersten waren die dergelijke apparaten gebruikten, vermoedelijk op het grondgebied van het moderne Iran. Echter, niet allemaal zo eenvoudig.
De inhoud van het artikel
Tandoor: geschiedenis van oorsprong
Voor het eerst werden prototypes van de kachel rond branden in de woestijnen gestapeld. De nomaden beseften al snel dat het moeilijk was om een plat brood of een groot stuk vlees boven open vuur te bakken. Toen kwamen ze op het idee om het met stenen te bedekken. Maar vrijwel onmiddellijk werd duidelijk dat goede stenen niet zo gemakkelijk te vinden zijn (vooral in woestijnen).
Vervolgens werden de ovens de grond in verplaatst. Mensen groeven een gat, maakten een klein luchtkanaal in de buurt en staken een vuur aan op de bodem van een zelfgemaakte kachel. Sommigen bedekten de muren met klei vermengd met graanresten en wol. Dit waren de eersten tandoors.
Dergelijke vuurpotten waren van korte duur en al snel moesten we op zoek naar nieuwe ideeën.
Werk van Alla Grigorievna Kozlova
De oudste soorten tandoors werden gevonden op het grondgebied van het moderne India. De vondsten dateren uit 2500 voor Christus. e. In die tijd bevond zich daar de Harappan-beschaving. Een soortgelijke oven is tegenwoordig nog steeds gebruikelijk onder hindoes. Aanvankelijk werden er alleen flatbreads in bereid, waarbij het deeg aan de wanden van de oven werd gelijmd. Later begonnen ze speciale bevestigingsmiddelen en pennen te bedenken om andere producten te bereiden.
Toen tandoor op het grondgebied van het moderne Pakistan verscheen, werd besloten om vleesgerechten te proberen.Maar de stukjes rundvlees bleven niet aan de wanden van de oven plakken, dus moest ik bevestigingsmiddelen verzinnen. In de regel waren dit gewone pinnen in de wanden van de vuurpot.
Na verloop van tijd verspreidde het apparaat zich over heel Azië. Verder werd zijn verhuizing bevolen, omdat de noordelijke volkeren, die altijd voldoende brandhout hadden, aanvankelijk de ons bekende kachels gebruikten. Ze werden niet alleen gebruikt om te koken, maar ook om huizen te verwarmen.
Moslims brachten het mee naar Spanje, en van daaruit verspreidde het zich naar wat nu de Verenigde Staten zijn. Tot nu toe worden tandoors in afgelegen gebieden van Zuid-Amerika actief gebruikt om de gazons van privé-eigendommen te versieren.
Hoe werden tandoorkachels vroeger gemaakt?
De eerste kachels waren gemaakt van grote stenen, die in woestijngebieden niet zo overvloedig aanwezig waren. Ze waren van binnenuit bedekt met klei, gemengd met de wol van kamelen of andere dieren, evenals met schillen van graangewassen. Aanvankelijk omringden de stenen het vuur, daarna werden ze tot een ondiepe diepte in de grond neergelaten.
Later kookten vrouwen in dergelijke ovens, maar ze waren uitgebreider. Er verscheen een luchtkanaal vlakbij. Voor vlees en groenten bedachten ze stekels op de muren van oude tandoors.
Toen begon het een moderne vorm aan te nemen, met een ronde of kruikvormige vorm. Sommige exemplaren werden groot, roerloos en eivormig gemaakt. In alle versies was de oven van binnenuit bedekt met vuurvaste klei, zodat het apparaat lang mee zou gaan en zou genieten van heerlijke gerechten.
