Waarom zijn aluminium pannen gevaarlijk?

Aluminium kookgerei kwam relatief recent in het dagelijks leven van gewone mensen terecht - minder dan 50 jaar geleden. En het werd meteen populair vanwege zijn lichtheid, goede thermische geleidbaarheid en, belangrijker nog, lage kosten. En in zo'n pan branden melk en pap niet.

Maar als er een aluminium pan “met een rijke historie” in huis staat, adviseren wij u om de binnenkant eens nader te bekijken. Zie je onregelmatigheden die lijken op een verstrooiing van kleine korrels? Waar denk je dat het metaal uit deze kuiltjes is gebleven?

Een beetje theorie

Aluminium bezet een eervolle derde plaats in de ranglijst van de meest voorkomende chemische elementen op onze planeet. Maar in tegenstelling tot vitale zuurstof en silicium neemt het niet deel aan de stofwisseling van levende wezens. Dit is een dood metaal dat ons lichaam niet nodig heeft. En het zou goed zijn als het helemaal geen interactie had met levende weefsels.

Maar helaas zijn sommige van de verbindingen behoorlijk giftig. Dit kun je goed voelen als je voor elke kilogram van je lichaam het volgende neemt:

• 3,7-7,3 mg van zijn hydroxide;
• 2,9 mg aluminiumaluin;
• 0,2-0,4 mg aluminiumacetaat.

Hydroxide komt ons lichaam binnen via drinkwater - deze verbinding wordt gebruikt bij de zuivering ervan. Wat aluin betreft, zijn de bekendste voedseladditieven E 521 (verharder), E 522 en E523 (zuurteregelaars), die in een aantal landen niet zijn toegestaan.

Gelukkig brengen zorgeloze koks die het gemak van een lichte pan waarderen hun gerechten regelmatig op smaak met alleen het laatste, meest giftige ingrediënt. Om het te verkrijgen, kook je eenvoudig een heerlijke borsjt in zo'n bakje of bereid je een marinade met toevoeging van azijn.

Zuiver aluminium is ook niet onschadelijk. Het heeft het vermogen zich op te hopen in zenuw- en botweefsel, lever en nieren, wat leidt tot verstoring van de normale werking van deze organen. En dit:

• metabolische verslechtering;
• ernstige aandoeningen van het centrale zenuwstelsel (waaronder de ziekte van Alzheimer);
• het vertragen van de celgroei en reproductie;
• Bloedarmoede;
• frequente hoofdpijn.

En als fans van het zilverwitte metaal hem verdedigen, met het argument dat één borsjt niet meer dan 3 mg puur aluminium per keer bevat, en een veilige dagelijkse dosis 50 mg is, missen ze opzettelijk een ander punt.

Dit element wordt via de urine uitgescheiden. En het pad van het spijsverteringskanaal naar de nieren is erg lang. Het passeert alle organen en systemen, die er elk in slagen een deeltje dood stof op te vangen. Bovendien kunnen de hardwerkende nieren van een gezonde volwassene niet meer dan 15 mg van deze stof per dag verwijderen. Dat wil zeggen dat het bijna 4 dagen duurt voordat het lichaam de “veilige 50 mg” heeft verwijderd.

Over de denkbeeldige onschadelijkheid van aluminium pannen

Verdedigers van handig kookgerei halen nog een solide argument aan: er wordt een dunne oxidefilm gevormd op het oppervlak van het metaal, die verdere oxidatie van aluminium en het vrijkomen ervan in producten die in contact komen met het oppervlak voorkomt.

We zullen niet liegen - het is waar. Maar deze film is erg dun en delicaat.Het wordt vernietigd door zuur, waardoor de gerechten categorisch ongeschikt zijn voor het bereiden van marinades, koolsoep, borsjt, augurken, sauzen en gerechten die gefermenteerde melkproducten bevatten. Deze film wordt ook gemakkelijk beschadigd door mechanische impact. Tijdens het roeren van soep of pap kun je dus niet met een pollepel de bodem afschrapen, tenzij je het gerecht op smaak wilt brengen met aluminium.

Folie gemaakt van dit metaal is veilig voor eenmalig gebruik in een niet-zure omgeving. Dankzij de plasticiteit van de oxidefilm kun je het product inpakken en uitpakken zonder dat de onderliggende substantie bloot komt te liggen. Maar het is beter om geen drankjes te kopen in containers gemaakt van dit element.

Wat kun je in zo'n kookgerei koken?

Een aluminium pan kan maar in één geval veilig zijn: als je er schoon water in kookt. Dat is alles. Het koken en vooral bewaren van voedselproducten in een handige zilverwitte container is uiterst ongewenst, omdat dit een directe manier is om de concentratie van dood metaal in de lever, nieren, botten en hersenen van een persoon te verhogen. Misschien is het om deze reden dat aluminium kookgerei verboden is voor gebruik in de kindercatering?