Waarom hangen ze spiegels in het huis van de overledene?
De traditie om alle spiegeloppervlakken in het huis waar een persoon stierf te bedekken, gaat terug tot de oudheid. We hebben bijgeloof geërfd van heidense overtuigingen; velen herinneren zich de essentie niet eens, maar blijven het ritueel strikt naleven.
De inhoud van het artikel
Waarom hangen ze het op?
Iedereen die een familielid heeft verloren, ervaart verdriet en is depressief. In deze toestand merken sommige gevoelige naturen een bepaald beeld op in de diepte van de spiegels, zie schaduwen.
Vroeger waren spiegels bedekt met kwik en men geloofde dat het de energie van mensen absorbeerde, inclusief stervende emoties. Ze kunnen worden overgedragen op een levend persoon als ze een dergelijk oppervlak aanraken. Nu zijn de productietechnologieën veranderd, maar de tekenen blijven bestaan.
Wat zeggen volksborden?
Er zijn een aantal overtuigingen die de totale sluiting van alle reflecterende oppervlakken rechtvaardigen:
- Elke spiegel kan een portaal naar een andere wereld openen, de zielen van de doden oproepen en boze geesten binnenlaten die levende mensen schade kunnen toebrengen.
- De ziel die het lichaam verlaat, kan bang worden gemaakt door de aanblik van haar eigen spiegelbeeld.
- De geest zal een levend persoon wegnemen als hij een buitenaardse gast ziet.
- De ziel zal voor altijd in de spiegel blijven zonder het Koninkrijk der Hemelen binnen te gaan. Talrijke reflecties creëren een labyrint zonder uitgang, waardoor dode energie wordt vastgehouden.
- Reflecterende oppervlakken verdubbelen het verdriet.
- Duivels zijn in staat een ziel te ontvoeren door middel van reflectie, en deze zal niet naar de hemel gaan.
- Degene die als eerste in de spiegel kijkt, zal na de uitvaartdienst binnenkort sterven of ernstig ziek worden, dus eerst moet je de kat meenemen, want die heeft negen levens.
- Een kapotte spiegel binnen 40 dagen na het overlijden zal opnieuw een verlies met zich meebrengen.
Tijdens rouw mag men zichzelf niet gladstrijken; dit wordt beschouwd als minachting voor verdriet.
Wat de Kerk zegt
De gewoonte draagt in zijn pure vorm een heidense ritus in zich die niets met orthodoxie te maken heeft, dus beantwoorden priesters dergelijke vragen ontwijkend, waarbij ze eraan herinneren dat deze traditie niet wordt beschreven in de canons van orthodoxe rituelen.
Sommige predikanten raden aan spiegels af te dekken op de negende, veertigste dag en terwijl een overleden familielid in huis is. Volgens de christelijke religie blijft de ziel veertig dagen op aarde en wordt vervolgens in de hemel ‘geboren’. Op dit moment moeten gebeden worden voorgelezen en moet rouw in acht worden genomen.
Om de ziel van de overledene te helpen de beproevingen te doorstaan en naar de hemel op te stijgen, bestellen gelovigen en familieleden een herdenkingsdienst, litia en ekster in de kerk gedurende 40 dagen vanaf de datum van overlijden. Er wordt afgeteld vanaf de datum van overlijden. Voor de gedoopte overledene is gebed toegestaan.
Hoe dit ritueel te observeren
Tijdens de begrafenis wordt alles wat het beeld kan weerspiegelen veilig afgedekt en spat er water uit. De eerste 9 dagen is de ziel naast het lichaam, daarna scheidt ze zich af en vertrekt, op dit moment verdwijnt de dode energie uit het huis. Open op dit moment de tv en de computer, want tijdens een moeilijke periode van het leven is het moeilijk om in stilte te zijn, je moet een korte pauze nemen van sombere gedachten.
Volgens de borden is het noodzakelijk om de kamer waar de kist stond te wassen.
Over de timing van het openen van spiegels lopen de meningen uiteen. Sommige mensen denken dat 9 dagen wachten voldoende is; vooral bijgelovige mensen wachten 40 dagen.De keuze blijft bij de rouwende nabestaanden. Zichzelf bewonderen en gladstrijken wordt beschouwd als een afwijking van de rouw. Er moet tijd worden besteed aan gebed en reflectie.
Diep verdriet na een verlies brengt iemand in een enigszins veranderde toestand. Het is voor hem moeilijk om de weerspiegeling van de kamer te zien, vooral als er een foto van de overledene, kaarsen, een krans of een kist in staan. Op dit moment mag u uw eigen donkere gezicht niet observeren, dit verslechtert uw welzijn.
