Hoe maak je een spiegel

Een spiegel is zo'n gebruikelijk en gewild item in elk huis, winkel of sanitaire ruimte dat het moeilijk is je leven zonder voor te stellen. Praktische achteruitkijkspiegels in zakformaat en over de volledige lengte in een auto of als onderdeel van het interieur: ze maken ons leven informatiever, veiliger en interessanter.

Waar komt de spiegel vandaan?

Dankzij de spiegel kan een persoon informatie ontvangen over zijn eigen uiterlijk, zijn uiterlijk en de toestand van de omgeving analyseren. Maar in de oudheid was de enige bron van informatie over zijn uiterlijk het heldere water van een beek, waar hij voor het eerst zijn eigen spiegelbeeld kon observeren.

De spiegel is een eenvoudig glas van verschillende zuiverheidsgraden, verbonden met een reflecterende gespoten laag: amalgaam. Hun productie in de huidige vorm begon nog niet zo lang geleden. In de oudheid gebruikten mensen gepolijste metalen platen (koper, tin, brons, platina, zelfs goud, staal), gepolijste edelstenen en halfedelstenen als ze een hoge mate van reflectiviteit hadden. Pas na de Industriële Revolutie werd glas op glasbasis met een reflecterende coating geproduceerd. En sindsdien is het principe van ontvangen vrijwel onveranderd gebleven.

Reflecterende oppervlakken zijn te vinden in de ruïnes van oude paleizen, in de sarcofagen van koningen en rijke adel. Dit item was vaak zeer ingewikkeld versierd; spiegels hadden ivoren handvatten en waren omlijst met edelstenen en parels. Veel sprookjes en legendes worden geassocieerd met de spiegel en zijn ongewone eigenschappen; er zijn veel geruchten over hoe deze wordt gebruikt in magische rituelen. Dit object, dat de tweede realiteit weerspiegelt, was immers voor veel mensen een symbool van toegang tot de andere wereld.

REFERENTIE! De verschijning van dubbelgangers, boze geesten en verschillende mystieke gebeurtenissen werden vaak geassocieerd met het spiegeloppervlak.

Welke soorten spiegels zijn er?

Waarin verschillen spiegels? Allereerst letten we bij het kiezen op de vorm, grootte en de aanwezigheid van een frame dat past bij het interieur. Maar dit zijn slechts uiterlijke tekenen die voor ons belangrijk zijn vanuit het oogpunt van persoonlijke voorkeuren en smaak. Wat de basis zelf betreft, deze is bijna hetzelfde. Het enige verschil zit in het type snede en ontwerp. Over het algemeen kunnen we tegenwoordig twee belangrijke productietechnologieën onderscheiden:

• van gewoon glas;
• op basis van zilver.

In het eerste geval nemen ze gepolijst glas van het gewenste formaat, verwerken ze de randen, maken ze indien nodig gaten en wassen ze met oplossingen totdat ze zo schoon mogelijk zijn. Vervolgens spuiten ze aluminium, ijzerlegeringen met titanium, chroom en andere metalen. Vervolgens wordt een coating van verven en vernissen aangebracht. Deze methode wordt als verouderd beschouwd en is erg goedkoop, maar de productie van dergelijke spiegels is alleen mogelijk in kleine maten.

Een modernere aanpak is het gebruik van een zilveren oplossing. Op het glas wordt een koperlaag en lijmchemicaliën aangebracht en tweemaal gelakt.Met deze methode kunt u spiegels van vrijwel elke maat verkrijgen, de kwaliteit wordt verhoogd en de vochtbestendigheid is maximaal.

Waar zijn spiegels van gemaakt?

Tegenwoordig wordt een spiegel geproduceerd door twee delen te combineren: matglas en amalgaam. Meestal wordt glas in een spiegelfabriek geproduceerd in overeenstemming met alle eisen, hiervoor beschikt de fabriek in de regel over alle benodigde materialen en componenten. Of het glas wordt elders op bestelling gemaakt bij spiegelmakers. Een belangrijk verschil tussen dergelijk glas is de hoge mate van zuivering; het mag geen onzuiverheden bevatten, omdat eventuele vreemde deeltjes de kwaliteit van de reflectie beïnvloeden.

Glasgrondstoffen worden in verschillende fasen grondig gereinigd en voor hersmelting verzonden. Mineralen en hun producten worden gebruikt als componenten:

• zand kwarts;
• dolomiet, veldspaat;
• frisdrank en zijn verbindingen;
• bestaand gebroken glas (afval van goede kwaliteit);
• steenkool.

Naast glas is het noodzakelijk om een ​​compositie te maken voor het reflecterende oppervlak. Meestal wordt hiervoor zilveroxide gebruikt. Normaal gesproken wordt zilver donkerder als het wordt gecombineerd met zuurstof, maar fabriekstechnologieën maken het mogelijk om de oorspronkelijke witheid te behouden. Het resultaat is een zilver reflecterend oppervlak.

Productietechnologie

De basis voor de spiegel, zoals hierboven vermeld, is altijd transparant glas met verhoogde zuiverheid en zo glad mogelijk. De componenten voor de productie ervan worden zoveel mogelijk gemengd en als resultaat wordt een speciaal glaspoeder verkregen - een toeslag. De massa komt via een transportband in een smeltoven terecht, waar het wordt gesmolten tot een homogene vloeibare glasmassa. Om uit te harden wordt het gebakken in een oven op 1500 C. Als resultaat wordt een absoluut glad oppervlak van het canvas verkregen met een dikte van slechts 4 mm en een breedte van 3-4 m.

Het materiaal wordt na afkoeling verzonden om te worden gesneden. Vervolgens wordt het glas gecontroleerd op gebreken en worden de geselecteerde platen naar de metaalopslagplaats gestuurd.

BELANGRIJK! Defect materiaal kan niet voor spiegels worden gebruikt; het wordt gerecycled.

De reflecterende laag ontstaat door met behulp van een speciale technologie een chemische oplossing op het oppervlak aan te brengen. De belangrijkste taak is om het meest gelijkmatige, gladde oppervlak te bereiken, bubbels en eventuele insluitsels zijn uitgesloten. Om dit te doen, wordt het glas gepolijst met borstels, gewassen, gedroogd en worden chemische verbindingen aangebracht met een spuitfles. Het proces van oxidatie van aldehyden door contact met ammoniakzilververbindingen duurt slechts 20 seconden. Aan het einde van de chemische reactie wordt de oplossing gedroogd. Hierdoor ontstaat er aan één zijde van het glas een reflecterend oppervlak.

De afgewerkte spiegel wordt door inspecteurs zorgvuldig gecontroleerd op gebreken. Om de kwetsbare reflecterende laag te beschermen, wordt er verf met een donkergroene, grijsachtige tint op aangebracht. Vervolgens wordt het canvas opnieuw gedroogd en gecontroleerd op spanen, scheuren, krassen en eventuele gebreken. Als aan de kwaliteit wordt voldaan, worden de goederen naar de klant, naar winkels, naar magazijnen gestuurd.

Interessante feiten over spiegels

De eerste spiegel van een modern type werd in de 13e eeuw verkregen in een Franciscaans klooster. Dit was het resultaat van langdurige chemische experimenten van de monnik Pekham, die de eigenschappen van metalen en glas bestudeerde. Op een dag bedekte hij het glas met een laagje tin en verkreeg zo het prototype van de hedendaagse spiegel.

De spiegel wordt vaak gebruikt bij psychologische experimenten. Er is bijvoorbeeld onthuld dat niet alle mensen hun spiegelbeeld herkennen - dit is een symptoom van bepaalde psychische stoornissen.Er is ook opgemerkt dat niet alle dieren zich kunnen verhouden tot de weerspiegeling in de spiegel - olifanten herkennen zichzelf aan hun bewegingen en proberen hun gok te controleren, en gorilla's begrijpen dat ze voor hen zichzelf zijn en proberen de markeringen op hun gezicht uit te wissen. hun lichamen, speciaal geplaatst door wetenschappers, want voor gorilla's zijn status in de roedel en visueel contact erg belangrijk.

De resultaten van observaties van patiënten zonder ledematen zijn interessant. Dit is waar het effect van de plasticiteit van de hersenen in het spel komt: mensen zien ten onrechte fantoomledematen en beginnen ze te voelen als ze de spiegel op de juiste manier plaatsen en de bestaande arm of been erin reflecteren.

Een spiegel wordt ook in de wetenschap voor verschillende doeleinden gebruikt. Tegenwoordig wordt het fenomeen tijdreizen actief bestudeerd, wat de vorming van interdimensionale tunnels vereist, waar sciencefictionschrijvers zo vaak van dromen.

REFERENTIE! Wetenschappers hebben het zogenaamde Casimir-effect ontdekt: een soort fysieke kracht die verschijnt in een kwantumveld tussen twee tegenover elkaar geplaatste spiegels onder omstandigheden van elektrische spanning in een vacuüm.

De afstand tussen de spiegels (of metalen platen) moet enkele micrometers zijn. Theoretisch zou onder deze omstandigheden een "wormgat" kunnen verschijnen, met behulp waarvan de mogelijkheid bestaat om de snelheid van het licht te overschrijden.