Het interessante verhaal van een wasknijper

Een wasknijper is zo’n klein huishoudelijk artikel, maar begeleidt mensen bijna hun hele bestaan. Het is over het algemeen ouder dan alle beschavingen, omdat de geschiedenis ervan begon in de grot van de primitieve mens, toen het nodig was de huiden van gedode dieren boven een vuur te drogen.

Hoe de naam werd geboren

Over het algemeen zijn er in de Russische taal twee versies van de oorsprong van dit woord.

De eerste is afkomstig van de wortel-chips, dat wil zeggen dat het ons erop lijkt te wijzen dat een wasknijper rechtstreeks verband houdt met een strookje - een afgebroken dun stuk hout. Dit is echter meer dan logisch. Zeker als je bedenkt dat mensen in een ver verleden twee stukken hout aan elkaar bonden om de kleding aan de lijn vast te houden. De tweede versie neigt meer naar het werkwoord ‘knijpen’. En het leek ook een voltreffer.

Het is niet duidelijk wat je moet geloven, omdat beide interpretaties volledig gerechtvaardigd zijn en bestaansrecht hebben.

Verhaal

Archeologen hebben meer dan eens voorwerpen gevonden die erg op een moderne wasknijper lijken. Zoals hierboven vermeld waren dit twee houten platen die met draad of sterk gras aan elkaar waren vastgebonden. En sommige vondsten geven zelfs aan dat ze algemeen werden gebruikt als knopen, waarmee de randen van kleding werden vastgehouden. Soms werden ze gebruikt in plaats van haarclips. Natuurlijk werden ze gebruikt om huiden op te hangen om te drogen.

Met de ontwikkeling van de beschaving veranderden ook huishoudelijke artikelen. Wasknijper was geen uitzondering.

In het oude Egypte waren dit ook twee stukken hout die met een touw waren verbonden - voor het drogen van papyrus en verschillende materialen. Maar in Engeland werden wasknijpers tijdens de middeleeuwen om de een of andere reden geassocieerd met zigeuners. Als het kamp ergens stopte, wasten de vrouwen dingen, hingen ze vervolgens aan een touw en zetten ze vast met gespleten wilgentakken.

Al aan het einde van de 16e eeuw. In Europa vereenvoudigden ze het ontwerp en kwamen met wasknijpers met een spiraalveer. Ze bleken veel betrouwbaarder in gebruik en hielden de was natuurlijk beter vast.

In de 19de eeuw het werd opnieuw gemoderniseerd dankzij Jeremy Victor Kaldybek. Toen gebeurde er een echte wasknijperboom! Het product was een massief houten constructie zonder veren, maar met een uitgeholde kern.

Het wasgoed werd vastgehouden door wat in de sleuven viel. De wasknijper werd meteen megapopulair onder professionele wasvrouwen uit die tijd en gewone huisvrouwen.

Toen, in 1832, verscheen het eerste patent voor dit item - dit waren twee planken die met een schroef waren verbonden. En al in 1853 waagde de Amerikaanse uitvinder David Smith een gokje en bracht opnieuw belangrijke wijzigingen aan in het ontwerp van de wasknijper. Dit waren nu twee stukken hout, verbonden door een veer.

In 1887 werd het product opnieuw gemoderniseerd door Solomon Moore. Hij creëerde een soort cilinder door een veer op te winden - zo werd de staat Vermont (waar Moore woonde) de geboorteplaats van onze wasknijper.

Het ontwerp van Solomon Moore is tot op de dag van vandaag vrijwel onveranderd gebleven.

Dan verplaatsen de stormachtige avonturen van de wasknijper zich opnieuw naar Europese landen. Hier bedroeg de verkoop van dit huishoudelijke artikel in de duizenden.Na de Tweede Wereldoorlog groeide de crisis in een razend tempo, dus niet iedereen kon zich droogmachines veroorloven - dus hingen ze hun was aan de lijn, en natuurlijk diende een wasknijper als assistent.

Monumenten

Je kunt er natuurlijk aan twijfelen dat de wasknijper ooit zijn relevantie zal verliezen, zoals bijvoorbeeld gebeurde met spelers of handmatige vleesmolens. Tegenwoordig worden haar verdiensten vereeuwigd in monumenten.

De bekendste van hen bevindt zich in Philadelphia (VS). Dit enorme bouwwerk van 14 meter hoog is een stalen monument voor het stadhuis.

Maar de tweede staat op een ongewone plek: dit is een monument op het graf van J. Crowell. Hij was de manager van de laatste wasknijpersfabriek in de Verenigde Staten en wilde altijd al een monument ter ere daarvan bouwen, zodat kinderen ermee konden spelen. Maar helaas had ik geen tijd.

Het lijkt erop dat hier zo'n onopvallende helper is, maar wat een merkwaardig 'leven' en hoeveel dingen zijn er tijdens zijn hele bestaan ​​​​met de wasknijper gebeurd.