5 dingen die we vaak in de prullenbak gooien, maar vroeger nooit zouden zijn weggegooid

In wezen leven we in een tijdperk van consumentisme, waarin je alleen maar iets op een stortplaats kunt vinden. Mensen zonder spijt gooien veel dingen in de prullenbak, hoewel dit soms juist is: het is niet nodig om van je huis een magazijn te maken voor onnodige spullen.

Vaak belanden niet-werkende apparatuur, kapotte borden, oude gestoffeerde meubels, lekkende tapijten, vermoeide lectuur en uit de mode geraakte kleding in de prullenbak. Ja, dat klopt – dit is wat er moet gebeuren, hoewel een deel van deze lijst gerecycled zou kunnen worden om de planeet minder te vervuilen. Maar juist dit soort opruimen zou heel vreemd en ongepast hebben geleken voor onze voorouders, die de waarde van elk graantje en elk stukje stof kenden.

Trouwens, in Rus bestond lange tijd een onuitgesproken taboe dat het weggooien van bepaalde dingen die van speciale betekenis waren voor onze voorouders, verbiedt.

Kleding van overleden familieleden

Onze voorgangers geloofden dat de ziel van een persoon in de eerste 40 dagen na zijn dood nog steeds op de een of andere manier verbonden is met de wereld van de levenden, maar lijdt omdat hij zijn lichamelijke omhulsel heeft verloren. Ze wil terug, ze mist het leven, maar tegelijkertijd zal ze erg van streek zijn als een van haar familieleden haar spullen aanraakt of naar een andere plek verplaatst. En het maakt niet uit wat het is: kleding, een lepel, een handdoek, gereedschap. Het aanraken van bezittingen van een overleden persoon is taboe.

Bovendien geloofde men dat als je iets helemaal weggooit, de ziel boos wordt en het meeneemt.

Volgens dergelijke overtuigingen probeerden onze voorouders niet alleen de dingen van de overledene gedurende 40 dagen na zijn dood niet weg te gooien, maar ook helemaal niet aan te raken. En pas toen moesten de familieleden beslissen waar ze hen heen zouden brengen. Ze lieten waardevolle spullen, zoals gereedschap en serviesgoed, in huis achter en gaven kleding aan de armen of namen die mee naar de kerk.

Kenmerken van religie

Dergelijke accessoires in Rus worden al eeuwenlang van generatie op generatie doorgegeven, dus niemand zou er zelfs maar aan denken om iets weg te gooien.

Alle religieuze attributen, of het nu een kruis, een icoon of de Bijbel was, werden met extreem respect en op de een of andere manier eerbied behandeld. Huisvrouwen zorgden er altijd voor dat de rode hoek schoon werd gehouden, en zelfs iconen waarop de gezichten van heiligen waren gewist, mochten niet worden weggegooid.

Als iets volledig bedorven was, werd het niet naar de prullenbak gestuurd, maar uiteraard naar de priesters gebracht.

Haar en nagels

Mensen hebben altijd geprobeerd hun lichaam schoon te houden. Natuurlijk hebben ze hun haar geknipt, hun baard geknipt en hun nagels geknipt. Maar niemand heeft ze ooit in de prullenbak gegooid. Men geloofde dat ze deel uitmaakten van een persoon en hun eigen energie en kracht hadden, daarom bleven er geen haar of nagels achter waar iemand anders ze kon oppakken, vooral als hij iets slechts en kwaads voor deze persoon wenste.

Ze werden echter niet in huis bewaard. Bij de verwijdering waren verschillende methoden betrokken: het in de grond begraven, verbranden en op een moeilijk bereikbare plaats verbergen.

Restjes stof

Ook kleine stukjes van verschillende materialen werden niet weggegooid. Ze werden verzameld en zelfs gesorteerd – op één maat of kleur. Als er voldoende was ingezameld, konden vrouwen een deken, kleed of sprei naaien waarmee ze hun hutten versierden.

Versleten kleding voor volwassenen werd omgebouwd tot kinderkleding, als de meeste kleding tenminste bewaard bleef.En degene die tot gaten versleten was, mocht de vloer wassen.

Bakkerijproducten

Hoogstwaarschijnlijk gooien velen van ons uitgedroogd brood in de prullenbak. Maar in Rus zou dit nooit gebeuren. In die tijd betekende brood enorme en slopende arbeid voor zowel mannen als vrouwen, en daarom kenden de mensen van die tijd de waarde van elke kruimel: het brood bleef nooit achter en werd geheel spoorloos gegeten.

Als het oud werd, werd het gedrenkt in water, melk of kwas en werden er andere gerechten van bereid, zoals babka of brood. Volledig bedorven stukken werden aan vee of vogels gegeven.