5 interessante feiten over het boerenleven die niet te zien zijn in etnografische musea

Veel etnografische musea proberen de sfeer van het boerenleven zo goed mogelijk na te bootsen. Maar je ziet daar gewoon een mooiere en opgeschoonde versie. In de meeste gevallen zagen de huizen van gewone arbeiders er verre van uit hoe ze eruit zagen, en het is soms erg moeilijk om de echte kant van het boerenleven te laten zien.

Wij nodigen u uit om kennis te maken met weinig bekende feiten over het boerenleven die u niet in musea zult zien, en een duik te nemen in de sfeer van het verleden.

Verwarming

Destijds waren er twee manieren om een ​​huis te verwarmen: zwart en wit. Maar de meest voorkomende was de eerste optie:

• voor “witte” verwarming is het houtverbruik hoger;
• voor de zwarte methode was minder brandhout nodig, en aangezien veel boeren geen zaag hadden, was het erg moeilijk om houtblokken te maken.

Om de zwarte kachel aan te steken, was het natuurlijk noodzakelijk om over speciale vaardigheden te beschikken. Je kunt geen krachtig vuur maken, zodat er geen gevaarlijke vonken uit de kachelmond vliegen, en voor het aanmaakhout wordt, om verbranding te voorkomen, alleen grondig gedroogd brandhout van dennen, espen of elzen gebruikt.

Je moet echter niet denken dat onze voorouders zo hebzuchtig en ongeschoold waren dat ze rook het hele huis lieten vullen. In feite is het verdrinken van ‘zwart’ een echte vaardigheid die niet iedereen kan leren.Bovendien had deze methode nog een ander voordeel: de rook die de kamer binnenkwam, desinfecteerde de lucht in de kamers, en in tijden van gebrek aan medicijnen en antibiotica was dit een sterk argument vóór de "zwarte" methode.

Veel mensen geloven dat in dergelijke huizen het hele plafond, de muren en de bewoners zwart waren van het roet, maar dit is verre van waar. Bij goed aanmaakhout was slechts een deel van de muur naast de kachel bedekt met roet. Het ventilatie- en rookafvoersysteem was hier zeer goed doordacht, getest door de eeuwenoude alledaagse en bouwervaring van de mensen. De rook die zich onder het plafond verzamelde, daalde slechts tot een bepaald en altijd constant niveau.

Raam

In die gebieden waar de kou woedde, werden zogenaamde rookhutten gebouwd. Ze hadden geen bakstenen schoorsteen voor ogen en vuurden ze daarom af volgens de ‘zwarte’ methode. Een kenmerk van dergelijke huizen is de afwezigheid van ramen. Een alternatief zijn kleine gaatjes in de muren zodat de rook toch op een of andere manier uit de kamer ontsnapt. Trouwens, na het verwarmen van de oven waren dergelijke "ramen" nog steeds met iets verstopt om de warmte lange tijd vast te houden.

Interieur van het huis

De sfeer was veel soberder dan wat in etnografische musea wordt gepresenteerd. Het middelpunt van de belangstelling was uiteraard de kachel. Er was ook een rode hoek waar iconen werden geplaatst. Trouwens, het is de moeite waard om te zeggen dat dit gebied altijd straalde van netheid en orde.

Langs de muren werden banken geplaatst waarop mensen niet alleen zaten, maar ook rustten. Maar er waren vrijwel geen planken voor gerechten. Keukengerei werd op de vloer bewaard en in plaats van een kledingkast gebruikten de boeren kisten.

Vloerbedekkingen

In musea hebben boerenkamers vaak houten vloeren, maar in werkelijkheid was dit niet het geval. In feite dicteerde het type vloer de werkelijke locatie van het huis.In de meeste gevallen was het bijvoorbeeld een zandvloer: deze was zo hard verdicht dat hij meer op steen leek. Maar soms werd de hut zelfs in de grond gegraven.

De vloer was van aarden; de grond was bewaterd en goed verdicht. Na een tijdje werd het behoorlijk lastig. Deuren werden gemaakt van boomstammen die in tweeën waren gesplitst en uitgehouwen.

Lap

De kleding van de boeren was veel eenvoudiger dan ze ons in de films en zelfs in dezelfde musea laten zien. Het is de moeite waard om meteen te zeggen dat al deze elegante en sneeuwwitte geborduurde overhemden, overhemden en overgooiers, kleurrijke hoofddoeken misschien een feestelijke optie zijn voor kleding, maar geen alledaagse kleding voor iemand die veel tijd besteedt aan het werken met zijn handen.

Kortom, de kledingkast bestond uit loszittende kleding in grijze en zwarte kleuren. Het gebruikte materiaal is dikke zelfgemaakte stof.