Hoe een Amerikaanse vrouw een huis uitvond dat zichzelf schoonmaakt

Elke huisvrouw zal het met mij eens zijn dat schoonmaken niet leuk kan zijn. Integendeel, het is een regelmatige, routinematige taak die dag in dag uit moet worden uitgevoerd ten behoeve van het hele gezin. Maar deze tijd zou je in een ontspannen sfeer met kinderen kunnen doorbrengen. Dit is wat Frances Gabe ooit dacht en een zelfreinigend huis creëerde. Het was letterlijk een enorme vaatwasser die het huis binnen de kortste keren met zeep afwaste en droogde.

Het verhaal van Frances Gabe

Frances Bathizon werd in 1915 in Oregon geboren. Het meisje was heel slim en al op 14-jarige leeftijd ze slaagde erin om als externe student af te studeren aan een polytechnische hogeschool. Toen verbond het lot haar met haar toekomstige echtgenoot, een elektrotechnisch ingenieur, die na het einde van de Tweede Wereldoorlog geen baan kon vinden.

Na een hele lange tijd besloot de familie Francis aan het werk te sturen. Dat is wat ze deed en met succes haar eigen bedrijf oprichtte voor het herstellen van verwoeste gebouwen.

Jarenlang bracht deze activiteit rijkdom en welvaart voor het gezin, maar toen kwam de echtgenoot in opstand. Blijkbaar gaf het succes van zijn vrouw hem geen gemoedsrust. Aanvankelijk eiste hij zijn achternaam te veranderen, dus Frances werd Gabe in plaats van Batizon, maar dit was het einde van de familieconflicten en na enige tijd besloot het paar te scheiden. De uitvinder bleef alleen achter met haar kinderen en haar bedrijf.

Belangrijk! Frances vond het niet jammer dat ze hard moest werken op zichzelf kinderen trekken. Ze klaagde alleen dat haar huishoudelijke taken te veel van haar tijd in beslag namen, die ze aan haar kinderen kon besteden.

En op een dag, toen de uitvinder na het ontbijt de keuken aan het opruimen was, zag ze jam door het keukenkastje stromen en werd ze helemaal gek. In woede pakte de vrouw de tuinslang en spoelde het zoete brouwsel met een krachtige stroom water van de doos. Op dit moment kwam het idee bij haar op om een ​​huis te creëren dat zichzelf op deze manier kon wassen.

Hoe een uniek zelfreinigend huis ontstond

Het kostte Frances bijna twintig jaar om alle systemen voor haar droomhuis uit te vinden. Self-Cleaning House is een zelfreinigend huis dat zichzelf wast en zichzelf effectief droogt. Ze moest haar eigen huis volledig herbouwen, gemaakt van sintelblokken. De vrouw moest ook 68 patenten verkrijgen voor verschillende uitvindingen die nodig waren om het huis te verbouwen.

Belangrijk! Frances Geib is sinds 1979 betrokken bij het oplossen van problemen met betrekking tot het organiseren van verbouwingen. Ze moest niet alleen veel patenten verkrijgen, maar ook een groot aantal berekeningen maken om het mechanisme als een klok te laten werken.

De droom van de uitvinder kwam uit in 1984, toen ze erin slaagde haar eigen huis om te bouwen tot een innovatief huis. Opgemerkt moet worden dat niet alleen het huis met al zijn kamers en kasten werd gewassen, maar zelfs het hondenhok, inclusief het dier zelf.

Bouw van een innovatief huis

Om te beginnen waren alle oppervlakken in het huis, inclusief de muren, de vloer en het plafond, bedekt met een waterdicht materiaal, zoals hars. Dit was nodig om te voorkomen dat water het meubilair en de decoratie zou beschadigen. Ook het meubilair werd vervangen door innovatieve exemplaren - gemaakt van waterdichte materialen.We moesten alleen tapijten weigeren die niet veranderd konden worden.

Belangrijk! Het schoonmaakproces omvatte niet alleen het wassen van de muren, vloeren en plafonds en het reinigen van stof en vuil, maar ook het wassen van kleding direct in de kast. En ook de afwas direct in de kasten.

Opmerkelijk is dat het ophopende water via speciale goten vanaf de schuine vloer rechtstreeks in de hondenkennel stroomde. Zo bespaarde mevrouw Gabe water en waste ze tegelijkertijd het hondenhok en haar huisdier.

Het is bekend dat er speciale irrigatiesystemen op de plafonds zijn geïnstalleerd, die eerst een zeepoplossing aanvoerden en vervolgens de kamers met schoon water spoelden. De vloeren in het huis liepen schuin af, zodat het water door de goten naar buiten kon stromen. Na elke cyclus werden stromen warme lucht naar de kamers gevoerd, waardoor het huis droogde.

Verrassend genoeg had het huis zelfs een open haard, die zelf asvrij was, en boekenplanken die stofvrij waren gemaakt. Ladekasten en kledingkasten waren uitgerust volgens het principe van een wasmachine met droogfunctie. De spullen moesten alleen zorgvuldig aan hangers worden gehangen en er moest op het juiste moment een schoon kledingstuk uit worden gehaald.

De keukenkasten zijn ontworpen als een vaatwasser. De huisvrouw zette gebruikte borden in de schappen en ontving na de schoonmaakcyclus schone en gedroogde borden en mokken.

In de jaren 80 van de vorige eeuw genoot het innovatieve huis succes en populariteit. Toeristen kwamen mevrouw Gabe bezoeken, ze werd vaak uitgenodigd voor verschillende televisieshows en er verschenen zelfs investeerders, maar niemand had haast om nieuwe technologieën te kopen. En in 2001 werd het huis beschadigd door een aardbeving en werkte het systeem niet meer volledig.

Zeven jaar na de ramp stuurde de familie de bejaarde uitvinder om haar jaren in een verpleeghuis door te brengen.Tegen die tijd waren alle patenten verlopen en had niemand de uitvindingen nodig. Frances Gabe stierf in 2016 op 101-jarige leeftijd en overleefde haar man en kinderen.