DIY-batterij: van citroen, munten, aardappelen, potten

Misschien zal dit voor sommigen een ontdekking zijn die net zo belangrijk is als de ontdekking van Amerika door Columbus, dat er overal om ons heen elektriciteit is. Het doordringt letterlijk ons ​​hele leven. Maar zelfs als we dit weten, verhindert dit soms niet dat onze ogen groter worden als we ontdekken dat spanning kan worden verkregen door de meest gewone dingen en zelfs door voedsel. Met wat je in de keuken of garage hebt, is het heel goed mogelijk om thuis een eenvoudige batterij te bouwen.

citroen batterij

Zelfs van deze vrucht kun je elektriciteit krijgen. Om dit te doen, moet je de volgende dingen voorbereiden:

• één citroen;
• een stuk staal;
• iets gemaakt van koper;
• en twee stukken draad voor isolatie.

Eerst moeten we onze stalen en koperen voorwerpen opruimen. Normaal schuurpapier helpt hierbij.

Referentie. Een voorwerp van staal kunnen de meest gewone spijkers zijn. Er zijn er genoeg in elke garage. En voor “iets gemaakt van koper” kun je munten gebruiken in coupures van tien en vijftig kopeken.

Nu steken we een spijker en een munt in de citroen. Daartussen moet je een opening van ongeveer drie centimeter maken. Dit zullen onze elektroden zijn, het enige dat overblijft is om de draden erop aan te sluiten. Je kunt hem er gewoon naast plakken. De munt is ons positieve contact en de spijker is daarom negatief.

Referentie. Citroen kan met succes worden vervangen door een gewone appel.Het belangrijkste is om de zuurste te kiezen die je niet erg vindt om voor experimenten te gebruiken. En het zuur is nuttig om de reactie te laten verlopen.

Een citroen- of appelbatterij (als je maar één vrucht neemt) produceert ongeveer 0,5 of 0,7 volt. Dit is heel weinig: je kunt zelfs de eenvoudigste mobiele telefoon niet opladen. Je moet op de een of andere manier de spanning op drie of zelfs vijf volt brengen. Maar hoe? Ja, het is heel eenvoudig: verbind meer fruit in één enkele keten.

Referentie. Om de lading van ons circuit te vergroten, kan het worden opgeladen. Het is voldoende om een ​​kroonbatterij of zelfs een oplader voor mobiele telefoons in het circuit op te nemen.

Citroenen of appels elektriciteit laten produceren wordt mogelijk omdat het koperelement in wisselwerking staat met het staalelement. Het zuur in de vrucht veroorzaakt deze reactie. Zolang er tenminste een druppel zuur in zit of zolang de contacten intact zijn, blijft de batterij werken.

Elektriciteit in een bank

Zelfs uit een gewoon blikje kun je iets bouwen dat lijkt op de allereerste batterij ter wereld. Om dit te doen heb je nodig:

• een eenvoudige glazen pot (je kunt een glas gebruiken);
• zink- of aluminiumplaat;
• strook koper;
• meerdere draden;
• ammoniak, ook bekend als ammoniumchloride;
• kraanwater.

Onze batterij zal een aluminiumplaat als anode hebben en een koperen plaat als kathode. Hun grootte moet zo worden gekozen dat hun oppervlakte gelijk is aan de palm van een persoon. Dit zal onze batterij efficiënter maken. Soldeer de draden aan de platen. Nu is het onze taak om de platen in de pot te plaatsen, zodat ze elkaar niet raken. En de hoogte van deze platen moet groter zijn dan het blik zelf.

Het is elektrolytentijd. Het is gemakkelijk om te doen. Meng ammoniak met water. Voor elke 0,1 liter water moet je 50 gram poeder toevoegen.Meng alles grondig en giet het in een pot. In plaats van ammoniak kun je ook zwavelzuur gebruiken. Om dit te doen, moet het naar een staat van twintig procent worden gebracht.

Belangrijk! Als u een elektrolyt maakt op basis van zwavelzuur, moet u bij het verdunnen het zuur in water gieten, maar niet andersom. Anders kan het water gewoon koken en als gevolg van een gewelddadige reactie zal alles eruit spatten. Vergeet bovendien niet dat u bij het werken met zuur beschermende uitrusting moet dragen.

Vul de pot met de resulterende oplossing. Als je meerdere blikjes in één circuit combineert, krijg je een zeer goede batterij, waarvan de energie voldoende is om een ​​redelijk krachtig apparaat op te laden. Deze batterij is vergelijkbaar met zoutbatterijen.

DIY-knoopcelbatterij

Zelfs de munten die in uw portemonnee of spaarvarken zitten, kunnen elektrische stroom opwekken. Van munten kun je de eenvoudigste galvanische cel bouwen, die in de wetenschap een Voltaïsche kolom wordt genoemd. We moeten ons voorbereiden:

• verschillende koperen munten (zoals munten van vijftig en tien kopeken);
• voedsel folie;
• meerdere vellen papier;
• tafelazijn of een oplossing van water en zout.

Laten we nu onze energiekolom samenstellen:

1. We nemen een stuk papier, laten het in azijn weken en hechten het aan een munt.
2. Folie op papier leggen.
3. Nu weer de munt.
4. Totdat we klaar zijn met het toevoegen van de munten, herhalen we alles opeenvolgend.
5. Als gevolg hiervan zal er aan het ene uiteinde van de structuur een munt zijn. Dit is de positieve pool, het andere uiteinde heeft folie. Dit is de negatieve pool.

Hoe meer munten je kunt verzamelen, hoe groter de spanning. De munten kunnen niet opnieuw worden gebruikt. Na het experiment zullen ze al roestig zijn.

Elektriciteit in een bierblikje

Na het drinken van ingeblikt bier, haast je niet om het lege blikje weg te gooien. Het zal een goede batterij zijn. Om dit te doen heb je nodig:

• bierblikje (ze zijn gemaakt van aluminium van voedingskwaliteit);
• vuur houtskool of kolenstof;
• paraffine kaars;
• grafiet potlood;
• water en zout;
• een stuk schuimplastic - het schuim moet meer dan een centimeter dik zijn.

Snijd de bovenkant van het blik af. We snijden een cirkel uit schuimplastic zodat de diameter overeenkomt met de pot. We maken een gat in het schuim, maar niet er doorheen. We zullen een grafietstaaf in het gat installeren. Plaats polystyreenschuim op de bodem van de pot en steek de staaf erin. De grafietstaaf moet precies in het midden van het blik zitten. We vullen alles rondom de staaf met kolenstof.

Belangrijk! Zorg ervoor dat de staaf de wanden van de pot niet raakt.

Nu maken we een oplossing van zout en water. Neem hiervoor een halve liter water en voeg er drie eetlepels zout aan toe. Meng alles grondig zodat al het zout volledig is opgelost. Het lost sneller en beter op als het water wordt verwarmd. We gieten onze elektrolyt in een pot en sluiten alles af met paraffine. De grafietstaaf moet boven het niveau van het blik uitsteken.

We verbinden één draad met de staaf - dit is het positieve contact. En de tweede draad aan de wand van het blik is het negatieve contact.Als je een circuit van twee blikjes maakt, kun je een spanning van drie volt krijgen. Deze batterij kan een gloeilamp van stroom voorzien.

Aardappel batterij

Als je aardappelen in huis hebt, dan is dit een behoorlijk energetisch iets. Toegegeven, eenmalig gebruik. De aardappelbatterij kan slechts één keer worden gebruikt. Bijvoorbeeld tijdens een wandeling.

Om de batterij te verkrijgen, zullen we de volgende elementen voorbereiden:

• je hebt grote aardappelen nodig;
• koperdraden in isolatie;
• tandpasta;
• houtsnippers of tandenstokers;
• tafel zout.

Snijd de aardappelen in twee delen. Het is raadzaam om dit in de lengte te doen om een ​​groter snijoppervlak te krijgen. Knip de kern in één helft uit, zodat er een gat ontstaat. Plaats een mengsel van tandpasta en zout in dit gat. De compositie moet de hele uitsparing vullen. Dit mengsel zal werken als een elektrolyt.

In een ander stuk aardappel maken we twee gaten. De afstand tussen de gaten moet zodanig zijn dat beide zich boven het elektrolytmengsel bevinden wanneer beide helften zijn verbonden. Deze gaten zijn nodig voor draden. De uiteinden van de draden moeten worden ontdaan van isolatie tot een lengte van twee centimeter. Nu verbinden we beide delen van de aardappelen en, zodat ze niet uit elkaar vallen, fixeren we ze met tandenstokers.

We wachten vijf minuten totdat de reactie begint. Nu sluiten we de draden en zien we een vonk aan het uiteinde. Zo kun je op een kampeerplaats veilig een vuurtje stoken met een aardappelbatterij.

Conclusie

Uiteraard kunnen alle overwogen batterijopties, hoewel ze werken, een batterij of een accu niet volledig vervangen. Maar wie houdt je tegen om dergelijke experimenten uit te voeren om de structuur van deze fysieke elementen en chemische processen beter te begrijpen?