Wie heeft het kijkgaatje uitgevonden en waarom?

We raakten aan sommige dingen gewend en merkten bijvoorbeeld niet meer een deurkijkgaatje op.

Wie is de ‘vader’ van het deurkijkgaatje?

Wat is dit in een paar woorden? Dit is een gat in het deurblad om de situatie buiten het huis in de gaten te houden, hierdoor kunt u kiezen wie de deur opent en wie niet. De belangrijkste rol van een deurkijkgaatje is voor persoonlijke veiligheid en bescherming tegen criminelen.

Sinds onze kindertijd hebben we allemaal geleerd om mensen die we kennen alleen binnen te laten nadat we zorgvuldig door het kijkgaatje hebben gekeken!

De eerste vermeldingen van prototypes zijn te vinden in sombere beschrijvingen van eeuwenoude gevangenissen. Voorheen werden kleine gaatjes in de celdeuren gemaakt, afgedekt met een metalen deksel of tralies, om de gevangenen van de “afdeling” in de gaten te houden. Op deze manier was het mogelijk om het gedrag van gevangenen veilig te monitoren en tijdig problemen te voorkomen. Op basis van dit feit kan ik aannemen dat het hoofd van de gevangenis of een van de bewakers het kijkgaatje heeft bedacht; de naam van de uitvinder heeft onze tijd niet bereikt, waardoor er ruimte is voor verbeeldingskracht.

Van de modernere prototypes kunnen we als voorbeeld een brievenbus uit de tijd van de USSR noemen, die zich aan de binnenkant van de voordeur bevond. Postbodes stopten brieven in een smalle gleuf met een scharnierend deksel, waarachter een doos zat, zodat je niets kon zien! Maar het gebeurde dat er geen doos achter de gleuf zat, de correspondentie viel regelrecht op de grond - en door zo'n geïmproviseerd raam kon je zien wie er achter de deur zat.De stekker kon met een potlood of vinger van buitenaf worden weggedrukt, zodat indringers het appartement konden binnenkijken. Helaas heeft de geschiedenis ook de naam van de auteur van dergelijke dozen niet behouden.

Er waren nog verschillende andere interessante uitvindingen: een vergrootglas gevuld met water, een spiegel, een ontwerp dat enigszins aan een verrekijker doet denken, en andere variaties. Maar ze hadden allemaal een aanzienlijk nadeel: een kleine kijkhoek.

De Amerikaanse uitvinder Robert Williams Wood presenteerde aan het publiek een speciaal ontwerp van een lens, die we nu kennen als een ‘fish eye’; deze maakte het mogelijk om de gast achter de drempel discreet in volle hoogte te zien. De uitvinding lag tot de jaren 60 van de 20e eeuw stof op de plank, totdat fabrikanten van cameralenzen zich eraan herinnerden, en vervolgens besteedden bedrijven die deurbeslag produceerden er aandacht aan.

De uitvinding van Wood gaf onder meer een impuls aan de ontwikkeling van de fotografiekunst.

In welk jaar en waarom werd het deurkijkgaatje uitgevonden?

Het moderne ontwerp heeft een standaardset onderdelen:

• oculair;
• kader;
• lenzen;
• lens;
• beweegbare klep.

Het aantal lenzen varieert van 2 tot 15 stuks afhankelijk van de dikte van het deurblad en de eisen aan beeldkwaliteit.

Voordelige opties zijn onder meer plastic lenzen; deze verliezen snel hun transparantie, maar hebben een goede veiligheidsmarge met betrekking tot mechanische belasting en temperatuurveranderingen.

De huidige versie, die ons al sinds onze kindertijd bekend is, kreeg pas in de jaren zestig erkenning, hoewel Robert Wood hem in 1906 creëerde.

Nu bieden winkels een breed scala aan modellen die verschillen qua vorm, grootte en zelfs een reeks functies! Dankzij Voodoo hebben we maar één blik nodig om de identiteit vast te stellen van de gast die buiten de drempel van ons onderkomen staat, terwijl we voorheen onze eigen veiligheid moesten riskeren.