Waterchlorering: noodzakelijk of onveilig

Iedereen weet dat het water dat in elk huis uit de kraan stroomt een voorafgaande chemische behandeling heeft ondergaan. Maar de vraag hoe noodzakelijk en correct dit is, blijft nog steeds open.

Waarom chloreren ze water?

In de twintigste eeuw werden chloorverbindingen voor het eerst gebruikt om water te ontdoen van schadelijke micro-organismen die erin leven. Sindsdien is er weinig veranderd. Deze methode wordt tegenwoordig overal gebruikt.

Referentie! Het was de chlorering van water in 1908 die hielp bij het bestrijden van de cholera-epidemie in Rusland.

Om de vitale activiteit van microben en protozoa in afvalwaterzuiveringsinstallaties te neutraliseren, wordt vloeibaar chloor of bleekmiddel toegevoegd aan water dat uit natuurlijke reservoirs wordt gehaald. Ze zijn destructief voor alle ‘levende wezens’ die zich daar bevinden. Tegelijkertijd wordt aangenomen dat de door GOST aangenomen chloornormen vrij klein zijn en de mens niet kunnen schaden. Op deze manier wordt het water gedesinfecteerd, krijgt het een normale kleur, geur en neutrale smaak.

Stadsdiensten voegen teveel chloorverbindingen toe om ervoor te zorgen dat alle pathogene flora en fauna onschadelijk worden gemaakt. Typisch wordt de procedure uitgevoerd met een hoeveelheid van ten minste 0,3 mg resterend chloor per liter een half uur na de behandeling. Als de indicator lager is, wordt het water als van slechte kwaliteit beschouwd.Tijdens perioden van epidemieën kan dubbele chlorering worden uitgevoerd, waarna de concentratie van verbindingen nog hoger wordt.

Is het mogelijk om chloor door iets anders te vervangen?

In sommige steden (Moskou, Sint-Petersburg) worden ozonisatie- en ultraviolette behandelingstechnologieën gebruikt om drinkwater te zuiveren; natriumhypochloriet wordt ook gebruikt om chloor te vervangen. Maar dit alles is niet zo effectief als de chlorering zelf. Daarom zijn deze technologieën eerder aanvullende methoden om de waterkwaliteit te verbeteren.

Het is onwaarschijnlijk dat de bestaande procedure in de nabije toekomst zal worden verlaten omdat:

• dit is de meest effectieve methode voor waterdesinfectie die momenteel bekend is;
• er is geen tekort aan chloor in de wereld, waardoor het relatief goedkoop is;
• langdurige gebruikspraktijk toont al zijn voordelen.

Dit alles suggereert dat het tegenwoordig onmogelijk en zinloos is om de waterzuiveringsprocedure door chloor door iets anders te vervangen. We kunnen alleen maar hopen dat wetenschappers in de nabije toekomst nieuwe manieren zullen bedenken om drinkwater te desinfecteren.

Is chlorering veilig?

Helaas is dergelijk water, ondanks alle argumenten vóór behandeling met chloor, nog steeds schadelijk en gevaarlijk voor de mens. Het gaat allemaal om restchloor, dat zich vaak in het lichaam ophoopt. Bovendien wordt bij verhitting (bijvoorbeeld als we een ketel koken) een nog giftiger stof gevormd: chloroform.

Zelfs als je probeert geen onbehandeld kraanwater te drinken, komt het nog steeds via de huid in het menselijk lichaam terecht. Het is bewezen dat een uur in een warm chloorbad gelijk staat aan ongeveer tien liter gedronken water.Trouwens, als je een droge en trekkerige huid voelt na huishygiëneprocedures, is dit een manifestatie van een hoge concentratie chloor in het water. Het heeft een schadelijk effect op het haar (maakt het droog en broos), irriteert het slijmvlies van de nasopharynx en ogen.

Als resultaat van jarenlang onderzoek zijn wetenschappers tot de conclusie gekomen dat er een direct verband bestaat tussen het gebruik van chloorwater en de ontwikkeling van gevaarlijke ziekten. De schadelijke gevolgen van de ophoping van deze stof in het lichaam kunnen leverziekten, hart- en nierfalen, borst-, darm- en strottenhoofdkanker zijn. Bovendien verhogen zwangere vrouwen het risico op een miskraam en de mogelijkheid om ernstige pathologieën van de foetus te ontwikkelen (bijvoorbeeld een gespleten lip of een gespleten gehemelte).

Wat te doen om het chloorgehalte in water te verminderen

De eenvoudigste procedure is afrekenen. Voordat u het water voor het beoogde doel gebruikt, kunt u het in een aparte container verzamelen en ongeveer 24 uur laten staan. Vervolgens kan de bovenste helft van dit volume voorzichtig in een ketel of pan worden gegoten om te koken, en de rest moet worden afgetapt - het bevat alle bezonken kankerverwekkende stoffen.

Bovenstaande methode is niet voor iedereen geschikt. Om het proces sneller, handiger en eenvoudiger te maken, wordt aanbevolen om een ​​extra reinigingssysteem te gebruiken. Koolstoffilters verwijderen bijvoorbeeld perfect alle schadelijke stoffen uit water. Ze kunnen zowel als losse containers als als statisch apparaat direct onder de gootsteen worden gebruikt. De enige voorwaarde voor het gebruik ervan is frequente vervanging (volgens de instructies, ongeveer eens in de één tot twee maanden).

Belangrijk! Bedenk dat er na filtratie geen conserveermiddelen meer in het water achterblijven, dus letterlijk binnen een dag zitten er al veel bacteriën in.

Nu weet u alles over de voordelen en nadelen van chlorering en kunt u uw eigen conclusie trekken over hoe belangrijk het is om maatregelen te nemen om achtergebleven verbindingen na chlorering te neutraliseren.