Een schilderij uit meerdere delen aan de muur: hoe heet het, hoe ziet het eruit

Als we het hebben over de naam van een schilderij dat uit verschillende delen bestaat, dan is het een modulair of sectioneel schilderij. Dit is een van de populaire manieren om gebouwen voor welk doel dan ook te ontwerpen: slaapkamer, hal, woonkamer, kinderen en andere. De typen van dergelijke afbeeldingen en de regels voor hun selectie worden in detail beschreven in het gepresenteerde materiaal.

Kenmerken en soorten schilderijen

Muurschilderingen gemaakt uit verschillende delen, waarvan foto's in het artikel worden gepresenteerd, worden modulair of sectioneel genoemd. Het idee is vrij eenvoudig: één afbeelding wordt in verschillende fragmenten verdeeld en naast elkaar opgehangen. En dit kan op verschillende manieren:

• horizontaal langs één lijn;
• horizontaal in de vorm van een ladder;
• verticaal;
• vierkant (in de vorm van een puzzel);
• asymmetrisch.

Afhankelijk van het aantal modules heet het plaatje:

• tweeluik – 2 elementen;

• drieluik – 3 elementen;

• vierluik – 4 elementen.

Als we het hebben over de naam van het schilderij uit 5 delen, dan is het een veelluik. Composities van 6 of meer modules worden hetzelfde genoemd. Ze worden niet vaak aangetroffen en worden alleen gebruikt in zeer grote kamers met een groot muuroppervlak.

Hoe kies je een modulair schilderij?

Bij het kiezen van een geschikte compositie moet u zich concentreren op uw smaak, maar ook op praktische punten:

• afmetingen van de muur, kamer;
• interieur;
• aantal modulen.

Professionele ontwerpers adviseren om verschillende punten te overwegen:

1. Het schilderij mag niet meer dan een derde van het gehele oppervlak beslaan, de maximaal toegestane waarde is één seconde.
2. Er mogen geen andere schilderijen of planken op het oppervlak liggen (tenminste dichterbij dan 2 m) - anders ziet de module er niet zo aantrekkelijk uit.
3. Aan alle zijden van de fragmenten moet vrije ruimte worden gelaten, omdat de foto er anders "geperst" uitziet, wat niet geheel prettig is.
4. De bovenrand is zo geplaatst dat deur- of raamopeningen zich er altijd boven bevinden.
5. Er blijft een kleine opening van 1,5-2 cm tussen de elementen, hoewel er ook gevallen zijn waarin fragmenten verder uit elkaar worden gehangen. Hier moet u zich concentreren op uw eigen smaak en de locatie van aangrenzende objecten aan de muur (indien beschikbaar).

Hoe modules in te richten

Zoals reeds vermeld, kunnen modules op verschillende manieren worden gerangschikt, en dit heeft ook invloed op het visuele effect:

1. Verticale composities wekken de indruk van een hoge plafondhoogte en vergroten visueel de ruimte.
2. Horizontale schilderijen, die het vaakst worden gebruikt, "duwen" de muur breder, wat vooral handig is voor smalle kamers.
3. Het diagonaal (in stappen) schikken van de fragmenten is geschikt voor het decoreren van een trap. Hoewel dezelfde techniek in kamers kan worden gebruikt.

Een ander punt heeft te maken met de hoogte van de locatie. Hier moet je uitgaan van de algemene regel: het centrale punt van de foto moet zich op het blikniveau van een persoon van gemiddelde lengte bevinden. Dit betekent dat het midden op een hoogte van 165 cm van het vloeroppervlak wordt geplaatst.

Aan de andere kant zitten mensen vaker in de woon- en slaapkamer dan dat ze staan. Vervolgens moet het beeld opnieuw op ooghoogte worden geplaatst. Als de afbeelding bijvoorbeeld boven de bank wordt geplaatst, moet de onderkant zich 12-15 cm boven de achterkant bevinden.

Een modulaire compositie is dus één beeld dat uit meerdere fragmenten bestaat. In dit verband stellen gebruikers soms de vraag: wat is de naam van het schilderij in het schilderij. Dit is misanabim – een techniek waarbij de ene tekening in de andere wordt ingebouwd. Maar strikt genomen heeft het niets te maken met modulaire schilderijen. Modules worden meestal gebruikt om verschillende kamers te versieren - ze zien er origineel uit en zijn tegelijkertijd betaalbaar.