Wat is een droge dekvloer, waarom is deze nodig en wat is de minimale dikte?

Droge dekvloer is een vereenvoudigde vloernivelleringstechnologie waarbij geen betonmengsel moet worden voorbereid. In plaats daarvan worden lichtere materialen gebruikt, bijvoorbeeld geëxpandeerde klei of vermiculiet. Hierdoor gaat het werk veel sneller en gemakkelijker. De voor- en nadelen van deze methode, evenals de installatietechnologie, worden in het gepresenteerde materiaal gedetailleerd beschreven.

De essentie en structuur van droge dekvloer

Allereerst moet je begrijpen wat een droge dekvloer is. Dit is een van de gebruikelijke methoden voor het egaliseren van vloeren, waarbij het vullen met cementzandmortel niet nodig is. Dat wil zeggen, dit is een vereenvoudigde technologie die aanzienlijk verschilt van de installatie van een traditionele betonvloer. Over een droge dekvloer kunnen we zeggen dat het een egalisatie is die uit 5 lagen bestaat:

1. Verdelen - het wordt direct op een betonnen of andere ondergrond gelegd. Dient ter bescherming tegen vocht - hiervoor wordt in de regel een dampscherm of polyethyleenfilm gebruikt. Bitumineus, golf- of geperforeerd papier wordt op houten ondergronden geplaatst.
2. Randtape is een laag die wordt aangebracht in de ruimtes tussen de randen van de vloer en het oppervlak van de muur. Voert een geluidsisolerende functie uit.
3. Over droge dekvloeren kan ook worden gezegd dat dit een egalisatielaag is - de basis van de hele constructie.Er wordt gebruik gemaakt van fijnkorrelig materiaal met een vochtgehalte van minder dan 1%. Meestal is dit geëxpandeerd kleizand met deeltjes van maximaal 5 mm. Maar omdat het na verloop van tijd doorzakt, is het beter om een ​​mengsel van losse vloeren van bekende merken te gebruiken.
4. Wanneer het oppervlak geen noemenswaardige gebreken of hoogteverschillen van meer dan 10 mm vertoont, kunnen polystyreenschuimplaten worden gebruikt in plaats van droge opvulling. Het zorgt niet alleen voor een glad oppervlak, maar heeft ook thermische isolatie-eigenschappen.
5. Tenslotte is de laatste laag de afwerkingslaag. Dit zijn platen van gipsvezel die worden gebruikt als basis voor vloeren. Een van de meest betrouwbare opties zijn glaspanelen met connectoren die u eenvoudig zelf kunt installeren.

Voor- en nadelen van technologie

Uit de beschrijving blijkt duidelijk dat droge dekvloer een meerlaagse structuur is, die, in tegenstelling tot beton, geen voorafgaande menging van de oplossing vereist. Vanwege de kenmerken van de gebruikte materialen biedt deze technologie verschillende tastbare voordelen:

• licht van gewicht, kan op elke vloer worden gebruikt;
• Glad oppervlak;
• eenvoudige installatie, zonder “vuile” processen;
• bespaart tijd - u hoeft niet te wachten tot het droog is;
• goede warmte- en geluidsisolatie;
• De afwerklaag kan onmiddellijk worden aangebracht nadat de installatie van de dekvloer is voltooid.

Als we het over tekortkomingen hebben, zijn er niet veel. Het is belangrijk om te begrijpen dat droge dekvloer een methode is die alleen geschikt is voor gewone residentiële of commerciële gebouwen. Het is niet de moeite waard om het op de vloer in een badkuip, douche, badhuis of zwembad te gebruiken - het is aangewezen om hier een betonnen dekvloer te gebruiken.

Materialen voor droge dekvloer

Het is duidelijk dat droge dekvloer een vereenvoudigde vloernivelleringstechnologie is.Voor dit doel worden bulksamenstellingen op basis van verschillende componenten gebruikt. De belangrijkste opties zijn als volgt:

1. Geëxpandeerde klei met een gemiddelde fractie. Goede isolatie, lichtgewicht en poreus oppervlak. Het materiaal is betaalbaar en wordt daarom vaak gebruikt voor dekvloeren. Het gewicht van een kubieke meter varieert van 250 tot 600 kg.
2. Vermiculiet is een ander lichtgewicht materiaal met een lage dichtheid. Het gewicht van een kubieke meter is slechts 160 kg. Houd er rekening mee dat u voor het leggen van de vloer alleen vermiculiet hoeft te nemen dat zwelling heeft ondergaan.
3. Perliet is een natuurlijk materiaal, een gesteente van vulkanische oorsprong. Het is lichtgewicht en duurzaam.
4. Compavit is een materiaal op basis van afgeronde geëxpandeerde klei, met een diameter van maximaal 4 mm. Tegelijkertijd is het dichter, zodat het na verloop van tijd niet uitzakt en een glad oppervlak biedt.

Als u de droge dekvloer begrijpt, wat het is, moet u er rekening mee houden dat u in sommige gevallen zonder opvulling kunt doen, als het vloeroppervlak redelijk vlak is, volstaat het om er polystyreenschuimplaten op te leggen.

Stapsgewijze installatie-instructies

Voordat u met de werkzaamheden begint, moet u de kamer opmeten en bepalen wat de minimale dikte van de droge dekvloer zal zijn. Deze indicator hangt af van de kwaliteit van het oppervlak: hoe gladder het is, hoe minder opvulling kan worden gebruikt.

Gemiddeld varieert de waarde van 30 tot 50 mm. In dit geval is de minimumvereiste 15 mm. Als de vloer ernstige gebreken vertoont, is het beter om een ​​dikte te nemen met een marge van 50-60 mm. Het is de moeite waard om te overwegen dat het materiaalverbruik per vierkante meter varieert van 54 tot 75 kg (ervan uitgaande dat de dikte van de droge vloerdekvloer 30 mm is).

Nadat de berekeningen zijn voltooid, kan het werk beginnen. De belangrijkste fasen zijn als volgt:

1. Bereid de basis voor - verwijder vuil, maak het oppervlak schoon, als er gebreken zijn, vul deze dan met een droog mengsel zodat de vloer relatief vlak is.
2. Op de basis wordt een film van dicht polyethyleen geplaatst, die minimaal 25 cm overlapt, en een overlap van 10-15 cm op de wanden.
3. Randtape wordt bevestigd aan de openingen tussen de muren en de vloer.
4. Plaats bakens rond de omtrek met behulp van een gebouwniveau.
5. Het mengsel wordt gegoten, waarbij de nadruk ligt op de berekende dikte van de droge dekvloer. Begin vanaf het hoogste punt van de vloer (gebruik een waterpas om de hoogte te schatten).
6. Maak de talud waterpas en verdicht deze met een rubberen hamer.
7. Leg de afwerklaag - hiervoor kunt u tweelaagse gipsvezelplaten gebruiken en deze met lijm bevestigen.
8. Helemaal aan het einde snijdt u de overtollige delen van de randtape af en ruimt u lijmresten op. Alle gewrichten worden behandeld met stopverf.

Na het voltooien van de beschreven werkzaamheden is het raadzaam om 2-3 dagen te wachten en daarna de vloer te leggen. Hierdoor krijgt de dekvloer voldoende sterkte en gaat hij vele jaren mee.